De eerste stage weken

Om mee te beginnen, voor ik het weer vergeet, ik heb een site aangemaakt waar ik al mijn foto’s op zet dus jullie mogen hier: http://picasaweb.google.nl/LonnekeZinkstok eens eventjes gaan kijken.

Het is weer een tijd geleden dat ik tijd en zin had om weer eens een veel te lang verhaal te vertellen over mijn gebeurtenissen, dus het is weer hoog tijd.
We zijn sinds mijn vorige blog verhuisd naar ons vaste adres en we hebben het tot nu toe prima naar ons zin. Boris en Marcella (de eigenaren van het hostel) zijn heel aardig en zorgen goed voor ons. We zijn ook gelijk begonnen met onze stage, wat in het begin natuurlijk heel lastig is. In Nicaragua is er een hoop anders dan in Nederland. En ook al wisten we dit van tevoren en hebben we het altijd in ons achterhoofd, om echt daadwerkelijk op de Nica manier te denken is weer iets anders. Voor de mensen die meer willen weten over mijn stage zelf moeten het maar aan me vragen, want ik vrees dat als ik alles hier opschrijf dat ik nog wel even bezig ben =)
Tijdens onze weken hier hebben we een hele hoop mensen ontmoet en we zaten dan ook regelmatig met half nederland te eten, dus dat was heel gezellig. Niet goed voor de ontwikkeling van mijn spaans, maar gelukkig kregen we daar de kans voor tijdens het uitgaan, want we gingen vaak mee met de dames van de wasserette die ons altijd meeslepen en veel rum geven haha. We gingen eigenlijk altijd met Jolanda en Timmy en Arnoud naar cafe Nuit. Natuurlijk gingen er een hoop Nicas mee. Gezellig wat drinken en een beetje dansen enzo.
We hebben nu trouwens ook fietsen staan, hele stoere mountainbikes. Nu denken jullie vast, he lekker fietsen. Maar nee, in Granada zitten overal gaten in de weg, en soms is er niet eens een weg maar alleen een zandpad met stenen, dus we hadden gelijk de eerste dag al ontzettende zadelpijn.
Na al dat uitgaan van ons waren we behoorlijk toe aan een dagje rust, dus op zondag zijn we weer naar Laguna Apoyo geweest om even wat te zonnen en te zwemmen. Rust kregen we natuurlijk niet, want er lagen een stuk of 5 jongetjes in het water die volgens mij een beetje té oversext waren voor hun leeftijd. Ze waren namelijk een jaar of 7 en ze vroegen steeds om kusjes enzo en ze hingen om onze nek (eigenlijk was het nog stukken erger maar ik bespaar jullie de details). Tot overmaat van ramp begon het ook nog keihard te regenen en onze taxi kwam pas een uur later. Na ons dagje ‘rust’ was het helaas tijd om afscheid te nemen van Jolanda, want haar spaanse les was voorbij en haar stage begon de week daarna in Leon.
Ze kwam het weekend daarna gelijk weer terug naar Granada want ze was beroofd in Leon! Echt heel lullig, ze had een klein tasje en die is 10 meter voor haar voordeur van haar schouder afgetrokken door een gast op een fiets. Zo zie je maar weer hoe snel het kan gaan.
Voor de rest hebben we niet zoveel bijzonders gedaan omdat we het natuurlijk druk hadden met onze stage en kijken hoe het er allemaal aan toe gaat (de 1e 2 weken zijn kijken, luisteren en zwijgen). We hebben al wel 1 dagje mogen genieten van ons product. We zijn naar La Granadilla gereden om iemand op te halen en zijn toen naar Aguas Agrias gegaan. Hier hebben we een hele mooie tour gehad door het bos en uiteindelijk kwamen we bij een rivier waar je in super helder water kon zwemmen (ik was natuurlijk weer mijn bikini vergeten).
Het heeft hier wel ontzettend veel geregend de afgelopen twee weken. Vooral ’s nachts stormt het hier hard. Er was 1 keer zo’n harde donder dat ik er wakker van werd en lag te trillen in mn bed (ik had echt het idee dat ie naast me in bed lag, zo hard was ie), want ik wordt echt NOOIT wakker van onweer. We moesten ook met onze stage twee dagen naar een conferentie, echt super interessant. Alleen ze spraken heel snel en gebruikten hele moeilijk woorden, dus we konden de helft helaas echt niet verstaan.
We hadden ondertussen weer een hoop andere mensen leren kennen. Sharon is een nieuwe studente van On-Stage die nu les heeft in Granada en daarna naar Catarina gaat (dat is maar een half uurtje hier vandaan dus dat komt ons goed uit). Ook waren er 2 mensen gewoon op doorreis door Granada, Sue en Tom. Er zitten ook nog 2 meiden in ons oude gastgezin (Dagmar en Marleen) en die verhuizen woensdag naar La Siesta waar ze dan ook blijven wonen. Dagmar is woensdag ook jarig dus dat wordt een feestje. Eigenlijk is iedereen hier gewoon lekker gek. Dus dat komt voor mij goed uit want ik mis mijn gekke vriendinnetjes!
We zijn afgelopen zaterdag naar Lago Cocibolca gegaan (Lake Nicaragua), om achter een speedboat met zo’n soort drijvend geval te hangen. Was echt super gaaf, want die man achter het roer doet echt zijn best om je er af te gooien, en je vliegt soms wel een meter in de lucht als je over een golf komt. Volgens mij vloog ik zelfs 3 meter omhoog. Althans zo leek het, want mijn reet (daar landde ik natuurlijk op) deed behoorlijk zeer de dag erna. Helaas had ik een kater (rum is echt niet goed voor je), en ik wist niet dat katers en boten niet goed samen gingen dus ik heb gelijk mijn lesje geleerd want ik werd ontzettend zeeziek.
Helaas was het die zondag erna tijd om afscheid te nemen van de jongens (Timmy en Arnoud), die we natuurlijk ontzettend gaan missen (ik neem aan dat ze dit gaan lezen haha)!
Aankomend weekend willen we een tripje naar Leon maken om Jolanda te bezoeken en te bekijken hoe Leon is, want dat schijnt ook een hele leuke stad te zijn en heel anders dan Granada.
Nou ik heb het volgens mij nog redelijk kort weten te houden!