En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet!

Na bijna 5 maanden merk ik dat ik me niet eens meer kan herinneren wat we precies allemaal hebben gedaan. Gelukkig heb ik alles een beetje bijgehouden in mijn mooie schedule, dus kan ik jullie nog vertellen over de dingen die ik hier mee maak.

Vergeet trouwens niet weer te kijken op http://picasaweb.google.nl/LonnekeZinkstok/LaatsteFotoS2008# voor de nieuwste foto’s!

Na onze reis door Costa Rica en Rio San Juan was het heel moeilijk om het werk weer op te pakken. Na twee weken reizen en vakantie vieren is het namelijk wel weer hoog tijd om echt iets te doen. Vooral omdat de tijd natuurlijk begint te dringen. Als ik dit aan het schrijven ben heb ik nog maar 6 weken waarvan er nog maar 4 aan mijn stage besteed zullen worden. Maargoed, laat ik bij het begin beginnen en jullie vertellen wat ik de afgelopen maand heb meegemaakt.

Een week nadat ik terug gekomen ben van vakantie kwamen mijn ouders langs! Mams had nog haar verjaardag in Costa Rica gevierd en daarna zijn ze naar Granada gekomen. Per toeval zat ik al een spelletje te spelen in het hotel toen ze aankwamen.

De volgende vrijdag hadden we een BBQ bij School Express. Na een beetje voorbereiding waren we er helemaal klaar voor, en was ik ook klaar om mijn ouders voor te stellen aan alle Nederlanders hier. Na lekker eten en een hoop alcohol besloten we maar om naar Cafe Nuit te gaan, again. Het was een hele gezellige avond, tot een lelijke oude vent met nóg lelijkere jampot-glazen besloot om met zijn dronken kop een loodzware kruk op mijn voet te gooien. Mijn avond was redelijk verpest aangezien mijn voet blauw was en behoorlijk zeer deed, dus ik droop redelijk vroeg op de avond af.

Na wederom een lekker avondje stappen liep ik richting het hotel om de oudjes op te halen. We waren van plan om naar Laguna Apoyo te gaan maar omdat het niet echt lekker weer was hebben we toch maar besloten om een tour te doen rond ‘mijn’ stad. In het park staat altijd een rij van paarden koetsen. Dus ik praten met dat vrouwtje die ons vervolgens de hele stad doorreed en van alles over de stad vertelde (stiekem vertelde ze ook een aantal dingen die ik nog niet wist).

De dag erna was het wel mooi weer, dus gingen we toch nog naar Laguna de Apoyo, met een pijnlijke voet en (alweer) een katertje. Na een lekker dagje in de zon liggen was het toch echt tijd om naar bed te gaan. Na een lekker etentje met paps en mams ben ik dan ook gelijk in bed gaan liggen.

Die volgende maandag heb ik nog een dagje gewerkt en in de avond zijn we gaan eten bij mijn favoriete restaurant in Granada, bij wijze van afscheid. Ik vond het jammer om afscheid van ze te nemen, maar mijn avontuur in mijn eentje gaat weer verder. Aangezien ze dinsdag ochtend vroeg vertrokken, heb ik ze afgezet bij het hotel en hebben we daar afscheid genomen na een drankje en een traantje.

Die week zijn we nog een avondje naar de Masaya vulkaan geweest met School Express. We waren hier in het begin al eens overdag geweest, maar ‘s avonds schijn je lava te kunnen zien. Na een tocht een heuvel op en daarna door grotten was ik al redelijk moe, toen moesten we nog de krater in kijken en lava zoeken ook. Door de dichte rook (we hadden ook gasmaskers op) kon je vrijwel niets zien. Eventjes zagen we een rode gloed, maar dat had net zo goed een mannetje kunnen zijn die een gloeilamp aan en uit zet. Na de vulkaan in Costa Rica waren Marieke en ik natuurlijk al een beetje verwend.

Het weekend daarna was het eindelijk tijd om naar Ometepe te gaan! Dit is een eiland dat bestaat uit twee vulkanen, en het ziet er echt vet mooi uit, vooral vanaf de boot. Het schijnt het nationale trots van Nicaragua te zijn. Na een helse tocht door een muur van vliegjes kwamen we op de boot aan die ons binnen een uurtje naar het eiland zou brengen. Nog een aantal leuke kiekjes geschoten en zonsondergang gekeken, en daarna de bus gepakt naar Altagracia, waar we een hostel hebben gezocht. Na een tijdje zoeken hadden we de beste uitgekozen en die avond hebben we een lekker avondje alcohol gedaan (het zou eens niet). Op Ometepe heb je de keus uit een aantal activiteiten: urenlang een vulkaan beklimmen of op het strand liggen. Gelukkig waren we met zijn allen lui, dus hebben we voor het strand gekozen. In de middag gingen we nog langs thermal springs, waardoor we allemaal 10 jaar jonger zijn geworden. Voor de zondag hadden we een taxi besteld die ons naar de boot zou brengen, maar Nicaragua zou Nicaragua niet zijn als de taxi niet zou komen opdagen. Dus we werden gedwongen nog een nachtje te blijven, want de boot hadden we dus al gemist. De volgende ochtend vroeg uit de veren en bij gebrek aan taxi’s die op komen dagen hebben we de bus maar gepakt.

Nou denken jullie misschien dat ik Sinterklaas helemaal langs me heen heb laten gaan, maar het tegendeel is waar! In eerste instantie wilden we lootjes trekken en surprises maken, maar bij gebrek aan tijd en het feit dat er ook Nicaraguanen mee wilden doen, hebben we toch besloten om het dobbelspel te doen, want probeer een Nica maar het principe van Sinterklaas uit te leggen.. Iedereen kocht twee cadeautjes en die werden op een stapel gegooid. Aangezien we met zo veel mensen waren (stuk of 30), hebben we iedereen verdeeld over 3 groepen en hebben we de ‘wissel-van-groep’ optie erbij gedaan. Na twee uur ging de bel en mocht er niet meer gespeeld worden. Ik had natuurlijk helemaal niets in mijn handen, dus ik zette alles op alles om de voucher voor een nachtje in het hotel te krijgen. Na een hoop onderhandelingen heb ik hem toch weten te bemachtigen.

Die zondag hebben we lekker bij Veranera gezeten met onze gare hoofden, en in de avond zijn we met Maritha uit eten geweest. Helaas was dit toch echt de laatste keer dat ze bij ons kwam, aangezien ze 16 uur van ons vandaan woont. De dag daarna zijn we dus met zijn allen wezen lunchen en daarna hebben we haar uitgezwaaid.

Afgelopen week zijn we nog twee keer richting de boeren gegaan. Één van onze opdrachten is het afmaken van een boek over alle bomen in de omgeving, dus we moesten nog wat foto’s maken van bomen (interessant he). Die vrijdag moesten we naar Managua om op een meubelbeurs te staan, dus van mijn stage werk op de computer is ook niet veel gekomen.

Op vrijdag hebben we onze voucher maar ingeleverd om een nachtje bij Hotel con Corazon te slapen. Sharon, Marieke, Olivier, Alfredo en ik waren de gelukkigen, dus we hebben daar lekker gegeten en daarna de halve nacht aan de bar gehangen. Na een nachtje slapen in een heerlijk bed heb ik nog even aan het zwembad gehangen om daarna een warme douche te nemen en snel weer terug naar huis te gaan om mijn spullen te pakken. Zaterdag middag zouden we namelijk naar een prive eiland gaan. We werden naar de haven gebracht en daar pikte een bootje ons op om ons naar het eiland te varen. Toen we aankwamen hebben weonze spullen op de kamers gezet en toen kwam de drank alweer naar buiten. Na een drankspelletje waren we om een uur of 7 al lam, en doordat ik probeerde te koken heb ik nu twee pleisters om mijn vingers. De volgende dag mochten we tot een uur of 5 blijven, dus hebben we lekker in de zon gelegen en spelletjes gespeeld.

Deze week is het laatste weekje werk van 2008! We zijn nog met Sharon mee geweest naar haar oude gastgezin in Catarina om even afscheid te nemen. We hebben de kans gegrepen om een typisch Nederlands gerecht voor ze te koken: HUTSPOT! Deze woensdag is de helft alvast naar Corn Islands gegaan, waar wij zaterdag ook heen mogen om daar kerst te vieren en helaas ook afscheid te nemen van Sharon, Dagmar en Marleen.

Op donderdag zijn we naar een live bokswedstrijd gegaan. Toen we daar aankwamen viel ons gelijk de ring op: een aantal touwen gespannen om vier grote betonnen palen. Niets geen matras of veiligheid, gewoon op de betegelde vloer. Gelukkig kwamen er nog wat mannen tegen de palen staan die de boksers ervandaan moesten duwen.

Inmiddels is het zaterdag en heb ik mijn tas ingepakt om naar Corn Islands te gaan! Hier zullen we kerst vieren en met oud & nieuw zijn we weer terug in Granada.